Eugeniusz Bodo

Eugeniusz Bodo był przedwojennym aktorem filmowym, teatralnym oraz rewiowym. Najważniejsze role amanta kina z lat 20. i 30. XX wieku pochodzą z Jego ekscelencja subiekt, Pieśniarz Warszawy, Czy Lucyna to dziewczyna?, Jaśnie pan szofer, Piętro wyżej, Paweł i Gaweł. Eugeniusz Bodo znany był także jako wykonawca najpiękniejszych piosenek z czasów międzywojnia: Ach, te baby, Ach, śpij kochanie, Całuję twoją dłoń, madame, Sex appeal. Aktor był kojarzony z aktorami Norą Ney i Reri, z tą ostatnią miał nawet w planach ślub. Eugeniusz Bodo został zamordowany przez NKWD w 1943 roku w Kotłasie.

Imię i nazwisko: Bohdan Eugene Junod
Data i miejsce urodzenia: 28 grudnia 1899 roku w Genewie
Data i miejsce śmierci: prawdopodobnie 7 października 1943 roku w Kotłasie
Wzrost: 165 lub 170 cm

Eugeniusz Bodo zadebiutował na scenie w Teatrze Iluzji Urania stworzonej przez jego ojca Teodora Junoda. Bodo miał wówczas zaledwie 10 lat, ale doskonale poradził sobie z rolą kowboja – wtedy też przyjął pseudonim artystyczny, pod którym był znany przez całą karierę (Bo – od swojego pierwszego imienia oraz Do – od imienia matki, Doroty).
Regularnie zaczął występować w 1917 roku, głównie jako piosenkarz i tancerz rewiowy. Eugeniusz Bodo pojawiał się na scenie lubelskiej, poznańskiej oraz warszawskiej. Był jednym z artystów kabaretów wysokiej klasy Qui Pro Quo, Morskie Oko, Cyganeria, Cyrulik Warszawski. Jednak prawdziwy przełom w karierze Eugeniusz Bodo nastąpił w 1925 roku, kiedy zadebiutował w filmie Rywale. Produkcja przyniosła gwiazdorowi błyskawiczną sławę.
W swojej karierze Eugeniusz Bodo zagrał w wielu znanych przedwojennych komediach muzycznych oraz dramatach: Czerwony błazen, Uśmiech losu, Człowiek o błękitnej duszy, Policmajster Tagiejew, Kult ciała, Na Sybir, Niebezpieczny romans, Uroda życia, Wiatr od morza, Bezimienni bohaterowie, Głos pustyni, Jego ekscelencja subiekt, Zabawka, Pieśniarz Warszawy, Kocha, lubi, szanuje, Czy Lucyna to dziewczyna?, Czarna perła, Jaśnie pan szofer, Amerykańska awantura, Bohaterowie Sybiru, Książątko, Piętro wyżej, Skłamałam, Paweł i Gaweł, Robert i Bertrand, Strachy, Za winy niepopełnione, Uwaga szpieg (niedokończony).
W wymienionych filmach Eugeniusz Bodo wykonał wiele szlagierów: Ach, śpij kochanie, Ach, te baby, Całuję twoją dłoń, madame, Już taki jestem zimny drań, Najcudowniejsze nóżki, Tylko z tobą i dla ciebie, Sex appeal, Umówiłem się z nią na dziewiątą.

Eugeniusz Bodo wiosną 1939 roku przy ulicy Foksal 17 założył kawiarnię Cafe-Bodo, ale zaraz po wybuchu II wojny światowej oddał ją w dzierżawę i uciekł do Brzuchowic (niedaleko Lwowa). Na miejscu Eugeniusz Bodo zatrudnił się jak konferansjer w Teatrze Tea-Jazz i śpiewał po rosyjsku. Zdecydował również o emigracji do USA – złożył odpowiednie dokumenty w jednym z urzędów ZSRR, ujawniając tym samym swoje szwajcarskie obywatelstwo.
26 czerwca 1941 roku Eugeniusz Bodo został aresztowany przez NKWD i wywieziony do Moskwy. Został skazany na 5 lat ciężkiego obozu jako „element społecznie niebezpieczny”. Mimo wielu prób podejmowanych przez polską ambasadę, Eugeniusz Bodo nie został uwolniony z więzienia (ze względu na szwajcarskie obywatelstwo).
Według radzieckich dokumentów, Eugeniusz Bodo, niegdyś pierwszy amant kina, zmarł z głodu i wycieńczenia w Kotłasie 7 października 1943 roku. Został pochowany w zbiorowej mogile, a na miejscu domniemanego pochówku w 2011 roku odkryto pomnik upamiętniający Bodo.
Na podstawie życia gwiazdora w 2012 roku Ryszard Wolański napisał książkę Eugeniusz Bodo. Już taki jestem zimny drań. Natomiast w 2016 roku powstał film oraz serial Bodo, w którym młodego gwiazdora zagrał Antek Królikowski, a dojrzałego aktora Tomasz Schuchardt.

Eugeniusz Bodo był synem Szwajcara, inżyniera Teodora Junoda (arystokraty francuskiego pochodzenia) oraz polskiej szlachcianki Jadwigi Anny Doroty Dylewskiej.
Na przełomie lat 20. i 30. Eugeniusz Bodo był związany z aktorką Norą Ney. Jednak największą miłością gwiazdora była Reri, piękna aktorka pochodząca z Tahiti. Para mieszkała razem z matką Bodo przy ul. Marszałkowskiej w Warszawie.
Wspólnie zagrali w Czarnej perle z 1934 roku, ale związek nie przetrwał próby czasu. Reri popadła w alkoholizm, a Eugeniusz Bodo, znany ze swojej abstynencji, nie mógł zaakceptować nałogu narzeczonej i zerwał z nią.
Eugeniusz Bodo do końca życia pozostał kawalerem.